Op Friendly Fires horen we een mix van hoekige ritmes en goede popmelodieën die in sommige nummers bijzonder goed uitpakt. Zo begint opener ‘Jump In The Pool’ met een keyboardpartij die zo van Enter Shikari gepikt lijkt, maar dan barst er opeens een lekker gejaagde punk-funk track los. Het refrein is echter weer zeer melodieus en dat keyboardje komt steeds weer terug. Ook ‘Paris’ is een gejaagde, hoekige track met een heerlijk melodieus refrein.
‘Strobe’ is een iets rustigere song die wel wat aan Hot Chip doet denken. Het nummer ‘On Board’ begint kaal en een beetje saai, maar wordt naar het einde toe steeds harder, voller en beter. De jaren ’80 invloeden van Friendly Fires komen het sterkst tot uitdrukking in ‘In The Hospital’ en het wat mindere ‘Photobooth’.
Het is lastig om de muziek van Friendly Fires echt goed te omschrijven en soms lijkt het wel of de heren zelf ook niet zo goed weten welke kant ze nou precies op willen. De mix van pop, punk-funk, nu-rave en wat al niet meer, doet soms een beetje gekunsteld aan en is slechts bij vlagen echt urgent. Tracks als ‘Jump In The Pool’, ‘Paris’ en ‘Skeleton Boy’ zijn echter wel erg goed en echt zwakke nummers kent het album nauwelijks. Hierdoor is Friendly Fires uiteindelijk wel een redelijk goed album, maar toch kunnen we het gevoel niet onderdrukken dat er meer in gezeten had.
Deerhunter - MicrocastleDit is alweer het derde album van de in 2001 opgerichte band Deerhunter . De...
Diggy Dex - Mayonaise voor de Ziel Kijk dat eens aandacht trekken en meteen met de deur in huis vallen. Een...