VERSLAG: London Calling 2005

London Calling verslag deel 1

De zanger wisselt toetsen af met gitaar. Velen in het publiek zingen de sterke hit Thru the Glass moeiteloos mee. Er worden zo af en toe U2-achtige kunsten uitgehaald, zoals de e-bow op de gitaarsnaren (dit veroorzaakt een lang aanhoudende toon). Maar het effect is niet optimaal. Daarvoor had simpelweg het volume echt harder moeten staan, want deze band heeft best de potentie om het publiek tegen de bar aan te blazen. Op deze manier vallen we een beetje in slaap.
In de bovenzaal zien we vervolgens nog een van de ‘betere’ gitaarbandjes van de avond. The Longcut moet het hebben van de stuwende bassen gecombineerd met de vrij hoge stem van de zanger, die doet denken aan Jasper Steverlinck (Arid). Want zo is het: deze jongens hadden net zo goed uit Belgie kunnen komen. Of uit Utrecht… Echt Brits geluid is een beetje gemeengoed geworden in Europa. Noem het liever Europees geluid.
Maar dan komt Eastern Lane. Een van de veelbelovenden die in het vaste Europese land al aardig wat voet aan de grond begint te krijgen. Eindelijk begint de avond een beetje te spetteren. Dit is een scherp gitaarbandje met een lekker puntig geluid, vrij hoge zang en een minimum aan bas. Ze hebben een Millionaire-achtige podiumuitstraling, maar zijn niet zo sensationeel. De zanger is niet bang om in hysterische uithalen over de top te gaan, maar het publiek wil niet echt met hem mee. De band lijkt al over hun vroege hoogtepunt heen te zijn en ze zullen het waarschijnlijk ook niet verder gaan maken, in ieder geval niet in Nederland.

Al met al een vrij matige eerste dag van London Calling. Vele malen kunnen de beste Nederlandse gitaarbandjes deze nieuwe Britse lichting met gemak overtreffen en het vermoeden ontstaat dat we hier dan ook met ‘kielzogbandjes’ te maken hebben. In de afgelopen twee jaar zijn er een aantal sensationele gitaarbands opgestaan in Engeland, die de voorgaande afleveringen van London Calling sierden, met Franz Ferdinant als hoogtepunt. Nu is het de tijd voor hun geestverwanten om iets soortgelijks te brengen, dat in de meeste gevallen niet zo goed is als het voorbeeld. Misschien brengt de zaterdag de brittofielen wel de nieuwe sensatie?

Op zaterdag is de Paradiso in ieder geval voorzien van zijn eigen Britse koninginnedagpodium. Een van de optredende bands daar bestaat uit drie rattige lads, Gary, Ryan en Ross, die zich samen The Cribs noemen. Is de zanger net van een vechtpartij teruggekomen of lijkt dat maar zo? Het klinkt in ieder geval als dat veel geïmmiteerde garagerockbandje dat ze ook wel The Strokes noemen. Nog net iets nonchalanter maar zeker niet zo veelzeggend. Verschillende technieken worden toegepast zoals blikjes bier over de gitaarsnaren en, geheel volgens de nieuwste mode in gitaarbandjesland, aan het eind van het optreden de gitaar op het podium laten liggen in een oorverdovende feedback. Gênante bijkomstigheid daarvan is alleen dat de artiest zelf, de roadie, of (nog erger) iemand uit het publiek de versterker uit moet draaien.