VERSLAG: Fields of Rock 2005

Fields of Rock - deel 3

“Zou Velvet Revolver hier ook hebben gestaan als er niet 3 leden van Guns n' Roses (Slash, Matt Sorum en Duff McKagan) en de ex-zanger van Stone Temple Pilots (Scott Weiland) in hadden gezeten”; is een vraag die bij me opkomt terwijl ik omringd sta tussen de GNR-shirts vlak voor het optreden. Voordat de band begint wordt dé hoed van gitarist Slash onder veel toegejuich geplaatst op een versterker. De wat vreemde Scott Weiland begint het optreden heel netjes in pak en eindigt al snel in een blote bast. De band speelt hun nummers en weet de aandacht van het publiek maar moeilijk vast te houden. Om deze wat te versterken verschijnen er tussendoor wat nummers van de bands waaruit Velvet Revolver voortkwam.

Als je eerder ook zo genoten hebt van Slayer dan is Chimaira iets wat je niet mag missen. De band houdt van Nederland en nam zelfs hun dvd onlangs op in Tilburg! Ook vandaag is het weer feest met deze zes mannen uit Cleveland. De zanger heeft zijn lange dreads afgeknipt en is ondanks dit zijn streken niet verloren. We krijgen de primeur van twee nieuwe nummers die op het nieuwe album komen te staan (release datum in augustus). Deze klinken nog harder dan de andere en ook hier weet het publiek de weg naar de grote mosh-pit in het midden te vinden. De metal-mozes (analoog aan de Sick Of It All braveheart-pit) die we normaal altijd wordt gedaan bij de shows blijft vandaag helaas achterwege. Verder zullen er in het uurtje genoeg losse haren op de grond zijn gekomen om een pruikenzaak mee te beginnen. De negatieve kant hier van is de pijn in m’n nek.

75% Rage Against The Machine (Tom Morello, Timmy C. en Brad Wilk) + 25% Soundgarden (Chris Cornell) = 100% Audioslave. Wat leek op een side-project is momenteel met twee supersterke albums op de planken uitgegroeid tot een eigen merk. Chris heeft zelf ook al wat van het festival genoten en complimenteert ons met de grote namen die we krijgen op één dag! Wat eerder al bij optredens van deze band bleek is dat ze het contact met het publiek zoeken en opmerking als deze maakt een band toch iets menselijker dan alleen een ‘thank you’ op het einde. Hoewel ze het niet nodig hebben worden er evengoed covers gedaan van de oude bands. Dat niemand dit betreurd wordt duidelijk tijdens de Rage Agaist klapper 'Killing In The Name Of' waarop zelfs de mensen in de rij voor eten mee staan te doen. De band eindigt met hun eerste single “Cochise”.

Diegene die gaat klagen dat het programma niet gevarieerd genoeg was heeft een zonnesteek opgelopen. Roadrunner Records' trots Machine Head staat als één a laatste band in de Tent Stage te spelen. Woorden die naar boven komen: Hard, snel, gekkenhuis. De éen weet niet hoe snel die weg moet komen wanneer er een moshende menigte ontstaat terwijl de andere er juist induikt. Aan het eind van de sterke set transformeert Machine-Head in een heuse metal-jukebox. Eerst eigen monsterhits, vervolgens wordt als eerbetoon aan de door een gestoorde geest doodgeschoten Dimebag Darell Pantera's 'Walk' gespeeld, vervolgd met hits van Sepultura en Metallica.