VERSLAG: Fields of Rock 2005

Fields of Rock - deel 4

Voordat Black Sabbath begint krijgt frontman Ozzy Osbourne alvast de microfoon in de handen die alvast wat ‘hee – heee - heeee’-oefeningen doet met het publiek. Niet veel later komt de legende dan het podium op waggelen. Na al het negatieve wat ik over de reïncarnatie van de Sabbath had gehoord valt het eigenlijk nog wel mee. Ja, Ozzy is een ouwe gek die naast lappen tekst ook vergeet dat hij niet “I can’t fucking hear you”, “You’re number one”, “I want to see everybody go crazy” en “Put your arms in the air” hoeft te schreeuwen in elk stil moment. De klassiekers van deze band (Paranoid, War Pigs, Iron Man etc.) worden uit volle borst door het hele publiek meegedaan en is het best leuk om de band eens te kunnen aanschouwen.

Als afsluiter voor het kleinste podium van de avond is Soulfly gekozen. Frontman Max Cavalera (ex-Sepultura) weet al een aantal jaar de Braziliaanse cultuur goed te mengen in de brute metal van Soulfly. Net als eigenlijk alle voorgaande nieuwe samenstellingen van vandaag laat ook Soulfly altijd wat oude Sepultura knallers horen tijdens hun optreden. Iets wat wel uniek is is het nummer ‘Pain’. Een nummer uit de beginperiode van Soulfly, dat eigenlijk nooit live gedaan wordt. Waarom niet? Omdat Deftones/Team Sleep zanger Chino Moreno op de plaat een groot deel van de tekst ervan meeblèrt. En wie komt daar vanaf de zijkant het podium op. Juist! Het publiek wordt nog gekker dan daarvoor. “A Heavy Day In The Park”? Echt wel!

De fans en haters moeten één ding met me eens zijn. Wat de fuck doet Flogging Moly tussen al het metalgeweld van vandaag? Terwijl Ozzy en consorten nog staan te spelen op de mainstage opent deze feestband heel toepasselijk met Black Sabbath's Paranoid. Geen idee waar de fans vandaan komen maar het hele publiek staat volledig te dansen, springen en skanken terwijl het zevental hun uurtje vol speelt.

Wanneer alles stil en klaar is is het wachten op de headliner Rammstein. Het podium wordt al ruim een uur afgeschermd door middel van een groot zwart doek. Hierachter word namelijk het podium wat aangepast. Dit gebeurt op precies dezelfde manier als vorig jaar in de Rotterdamse Ahoy’. Deze bevat een verhoging met twee liften aan de zijkanten waarop de leden van boven naar beneden kunnen. In het midden zit een deur waardoor zanger Till Lindemann zijn entree maakt; hij begint met de titelsong van het nieuwste album – Reise Reise.
De band haalt bij elk nummer een ander attribuut tevoorschijn om het publiek te entertainen. Het nummer Striped zal echter de meeste mensen bij gebleven zijn. Op de helft van dit Engelstalige techno nummer springt bassist Oliver Riedel in een rubberbootje en laat zich crowdsurfend tot aan het mengpaneel gaan en weer terug. Daarna stapt hij weer rustig het podium op en de band gaat door. Wat een show! Wat een band! Wanneer de band 30 minuten eerder dan gepland het podium verlaat is het bijna een feit dat ze terug moeten komen. Wanneer het nummer Engel als outro wordt gestart en de roadies het podium beginnen af te breken lijkt het er toch niet echt op dat dit gebeurt. Wat een raar einde, wat een anticlimax.

Waarom de vuurwerk show van Rammstein de afsluiter was zal niemand zich afvragen. Naast de bands heeft ook de organisatie een reactie verdiend: Goed gedaan! Gelukkig ging het stukken beter dan de vorige editie. Veel wc’s en eet/drinkkraampjes en langer dan een paar minuten stond je niet te wachten. Volgend jaar weer een Fields Of Rock in het Goffertpark? De plek is met het verhuizen van Dynamo Open Air naar Hellendoorn in ieder geval wel vrij...