VERSLAG: Wâldrock 2002

Waldrock verslag deel 2

De goede nummers en de bekendheid redden het optreden, maar van een band als Agnostic Front verwacht je toch meer.
Overkill is al een tijdje bezig. Net als Slayer maakte deze New Yorkse band begin jaren tachtig reeds furore met haar thrash metal. Overkill heeft wat meer vastgehouden aan haar originele geluid. Dankzij de typische jaren-80 stijl die de band nog steeds hanteert, heeft Overkill een schare trouwe fans verworven. De zanger haalt vocaal frequentelijk hoog uit en heeft zelfs het bijpassende cliché kapsel. Hoewel deze kenmerken en de ontblote bovenlichamen van de bandleden mij tegenstaan, komt de band toch sympathiek over. Het zingen van ""Het kleine cafe aan de haven"" is onverwacht, maar des te vermakelijker. De lichtshow en het opvallend vette nummer ""Basking in the light of the necroshine"" zorgen er verder voor dat toch de conclusie getrokken moet worden dat dit optreden best memorabel is.

Afwisselend diep gruntend en krijsend al ware hij Dani Filth neemt zanger Peter van Hypocrisy de vocalen voor zijn rekening. De death metal van deze Zweedse band klinkt de ene keer traag en meeslepen zoals ook Morbid Angel dat zo lekker doet, soms klinkt er een moderne Göthenburg achtige sound (In Flames) in de muziek door. Het is jammer dat de synthesizer partijen op band staan. Met een toetsenist in de line-up zou het vast beter smaken.
Het uit Californië afkomstige Dirty Rotten Imbeciles (DRI) bestaat al twintig jaar en dat is te horen aan dit enorm strakke, techisch goede optreden. 45 minuten lang dendert deze punk/metal machine door, pauzes worden bijna allemaal muzikaal ingevuld. De zanger richt zich slechts twee keer tot het publiek, de eerste keer voor een wel zeer cliché praatje over het Nederlandse drugsbeleid, de tweede keer moedigt hij het publiek aan zelf een band te starten. Volgens de zanger is dat namelijk echt niet moeilijk, hijzelf heeft het inmiddels ook klaargespeeld. Daarin moet ik hem gelijk geven, want na 20 jaar heeft D.R.I. niet genoeg materiaal om 45 minuten lang boeiend te blijven, dat moet toch zeker beter kunnen.
Na het rustige intro zet Arch Enemy meteen heftig in.