VERSLAG: Appelpop 2006

Appelpop, deel 3

GEM staat in de Tweede tent en hun harde werken van de afgelopen jaren begint duidelijk vruchten af te werpen. De tent is al vooraf aan het optreden van de rockende Utrechtenaren aardig gevuld. Ook de bandleden zelf lijken steeds zelfverzekerder op het podium staan. Ik hoor zelfs naast me dat de zanger wat arrogant de tent in kijkt. Ondanks dat de nummers van GEM steeds bekender in de oren klinken, krijgen ze het publiek niet echt mee. Wellicht komt dit doordat het optreden iets statisch en geforceerds heeft. Ook wanneer zanger Maurits Westerik op een grote trommel bij het drumstel mee gaat drummen of tegen het einde van het concert de microfoon boven het publiek laat zweven, is dit helaas niet te verdoezelen.

Met Rowwen Hèze krijgt het publiek een vrijbrief om lekker met bier en draagtray'tjes te gooien. Vanaf de eerste tonen is het daarom, zeker vooraan bij het podium, een vochtige bedoening. Dit komt echter alleen maar ten goede aan de sfeer die de Limburgse dialect-folk band, mede door de accordeon op het podium, weet neer te zetten. Gearmd wiegen en hossen veel mensen de teksten in Limburgs dialect mee. Ook op het podium zelf zoeken de bandleden elkaar op. Zo gaan de zanger, gitarist, accordeonist en zanger op een gegeven moment met z'n allen rond de drummer staan. Die grijpt zijn kans om zich van zijn beste kant te laten zien. Het was te verwachten op een festival in Midden-Nederland, maar Rowwen Hèze leeft op Appelpop. Wanneer de band als afsluiter het bekende nummer 'Limburg' inzet, zingt het publiek dan ook en masse “Tis een kwestie van geduld...” mee.

Bij Wheel is het niet echt druk. Veel mensen nemen het wat mindere geluid voor lief en genieten in het gras naast de tent van de laatste zonnestralen, in plaats van dat ze in de Gelderse tent gaan staan. Ze missen niet veel. Binnen staan drie jongens in witte bloesjes en een drummer op het podium hun best te doen rocky popsongs over te brengen. Een uitzondering daargelaten kennen de nummers weinig diepgang en het geheel doet vrij studentikoos aan. Dit wordt alleen maar onderstreept wanneer de zanger tot besluit roept: “Volgende week staan we in de jeugdsoos van Buren. Trek dat hol vóóól!”.

Vervolgens staat Racoon op het hoofdpodium. Zelfs bij de meer up-tempo nummers van deze band , kent de stem van zanger Bart van der Weide een melancholieke ondertoon. Dit vormt natuurlijk een perfecte combinatie met de mondharmonica-klanken, die veel liedjes van de band typeren. Tevens zorgt dit voor nummers die je recht in de ziel kunnen raken. Gelukkig voor de band is dit sinds de kaskrakers 'Love You More' en 'Laugh About It' bij steeds meer mensen het geval. In de tent van het Hoofdpodium hangt echter alles behalve een mistroostige sfeer. In tegendeel, tijdens het concert straalt de blije vibe vanaf het podium de tent in. Dé verrassing tijdens het optreden is de opkomst van Sarah Bettens. Zij staat na Racoon geprogrammeerd en zingt voor de gelegenheid alvast mee met het nummer 'Love You More'. Grijgedraaid of niet, dit blijft een mooi nummer dat aangevuld met de stem van Sarah Bettens alleen maar in kracht toeneemt. Het publiek krijgt niet te lang de tijd om weg te dromen, want hierna is het tijd voor 'Feel Like Flying'. Al eerder speelde de band deze twee nummers achter elkaar en waarschijnlijk bevalt die combi goed. Na een uur spelen kan het publiek nog geen afscheid nemen. Gelukkig komt de band nog even terug voor een toegift.