VERSLAG: Pinkpop 2008

Festivalinfo was aanwezig op Pinkpop 2008 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 149 foto's.

VERSLAG: Rob van der Zwaan   Marco Smeets   Marcel Kamphuis   Erik Luyten  

123

Dag 2

Blood Red Shoes mogen niet klagen, hun eerste volwaardige erg goede album is pas een maand oud maar staan wel al op Pinkpop. Als ze het podium op komen zien we twee jeugdige artiesten en net als The White Stripes een minimale bezetting, een vrouwelijke gitarist een mannelijke drummer. Terwijl de zangeres zich verschuilt achter haar pony weet de drummer het publiek op te zwepen. Dit terwijl het niet de meeste toegankelijke muziek is door de hun vele tempo wisselingen. Ze laten zich niet graag in een hokje plaatsen, maar hun muziek lijkt op een mix van Babes in Toyland en Sonic Youth. Toch gaat dit niet altijd op, want bij het uptempo ‘How to pass the time’ zou je haast zeggen dat het een cover van The Fall is. Het laatste nummer en meteen het hoogte punt van de show is het nummer ‘ADHD‘. In de tent zijn alle handjes in de lucht en roept het publiek uit volle borst ‘I’m so distracted, I’m so distracted’. Wat een power zit in hun muziek, een heel bijzonder optreden op Pinkpop en dat met maar twee artiesten op het podium! Voor iedereen die riep: “We want more” is er goed nieuws, ze komen naar Lowlands dit jaar. (MS)

Dat het vandaag al vroeg druk is bij het kleine podium is duidelijk. Het Engelse Air Traffic heeft vorig jaar een positieve indruk achtergelaten op het Lowlands Festival en heeft het gras tevens dik bevolkt hier op Pinkpop. In een tijd waar Engelse bands elkaar nadoen en kopiëren is dit viertal een erg verfrissende. Te danken aan het gebruik van een piano zijn de nummers erg lekker en verassen dan ook vandaag veel bezoekers. Hoewel het beter in een zaal past, brengen de nummers van Fractured Life in het daglicht ook veel vreugd. (MK)

Eén van de bands van eigen bodem op Pinkpop is Voicst. In de tent zien we een band spelen vol enthousiasme en maken er gezellig feestje van. Ze hebben de hele poppenkast opengetrokken, de opblaasballonnen en de orka’s vliegen ons om de oren. Er komen ook nog twee verklede mannen in konijnenpakken ons vermaken. Verder moeten we ook een nummer op de grond zitten en zoals op elk kinderfeestje worden er racketijsjes uitgedeeld (voorste rijen). Halverwege het vrolijke nummer ‘Everyday I work on the road’ blijft de band ineens bevroren staan, we zien Pete Philly & Perquisite het podium opkomen. Meer dan 3 minuten blijft de band in de ‘pauze stand’ staan terwijl Pete Philly & Perquisite hun nummer spelen. Hierna gaan ook zij in bevroren toestand stil staan en komt Voicst weer tot leven. Een erg geslaagde act kun je wel zeggen. Uiteindelijk is het meer een circus show geworden met als mooie bonus het bezoek van Pete Philly & Perquisite, Kypski en niet te vergeten een waterijsje! (MS)

‘Onze drummer zit nog even op de wc, dus we kunnen nog niet beginnen. Is er misschien iemand in het publiek die alvast even een nummer wilt drummen?’ De set van Bad Religion begint meteen erg goed, toch blijft het vele gepraat tussen de nummers door erg zonde. Ze zouden makkelijk twee keer zoveel gespeeld kunnen hebben. Wellicht is het expres; de Amerikaanse punkrockers hebben namelijk slechts een aantal sterke hits. Naast de klassiekers komen ook veel nummers van hun nieuwe New Maps Of Hell voorbij, die maar weinig herkenning krijgen. (MK)

Op de Main Stage mag Kate "KT" Tunstall haar nummers brengen, dit geholpen door een grote live band. De Schotse singer-songwriter stond onlangs nog in Paradiso met een clubshow, toen was het een geweldige avond. Vandaag weet ze helaas enkel teleur te stellen, de 32-jarige hoort niet thuis op een openpodium. Gelukkig geeft ze evengoed alles en blijven nummers als ‘Black Horse and the Cherry Tree’ erg fijn om naar te luisteren. (MK)

Regen deert Eagles of Death Metal niet. Humor, Dave Catching, een snor. Sommige bands hebben het allemaal. De band geeft een echte rock 'n roll show weg, waar plezier vooraan staat. Het vele contact met het publiek is leuk en symphatiek, maar haalt wel de vaart uit het optreden. Geheel terecht breekt tijdens "Stuck in the Metal (middle) with You" de zon door en staat er een glimlach op ieders gezicht. (RvdZ)

Het was erg lang wachten op de 20 jarige Amy MacDonald. Na een vertraging van meer dan 45 minuten heeft ze haar best gedaan om ons zoveel mogelijk nummers voor te schotelen. Uiteindelijk zijn het niet meer dan 6 nummers geworden in een speeltijd van 25 minuten. Met haar mooie stem geluid is het een verademing om naar te luisteren, zuiver en met een lief Schots accent. Bij de gezellige pop nummers zoals ‘This is the live’ en ‘Let’s Start a band’ wordt goed meegezongen. Door het korte optreden eindigt het een beetje met onbehagelijk gevoel, that’s it, that’s al? (MS)

Ondanks het vele optreden van Editors weten ze ook vandaag op veel steun te rekenen, het viertal speelt voor een enorme massa. Ook vandaag is zanger, gitarist en pianist Tom Smith de blikvanger van de band. Met zijn opvallend donkere stem brengt hij de droevige teksten en laat blijken er nog steeds opin te kunnen gaan. Hij is regelmatig springend op het piano te vinden, op het drumstel en alle hoeken van het podium. De Engelse groep geeft hun eigen draai aan het vergrijsde Joy Division en klinkt als het hedendaagse Interpol, toch blijken ze te kunnen overleven. Vandaag staan ze nog midden op het programma, dit zou best eens een paar treden hoger kunnen worden in de toekomst! (MK)

In 2001 stond Stereophonics op Pinkpop, zeven jaar later mag de band uit Wales het overdoen. De driemans formatie (live bijgestaan door nog een toetsenist) komt met wat vertraging op door het uitgelopen optreden van Amy MacDonald, maar kan altijd rekenen op veel bijval. Natuurlijk komen alle hits langs, als ‘Maybe Tomorrow’, ‘Dakota’ en het oudere ‘Have A Nice Day’, maar verder dan deze hoogtepunten komt het niet. De arrogant overkomende frontman Kelly Jones weet de songs goed te brengen, maar veel contact met het publiek is er niet, waardoor het optreden met niet meer dan middelmatig kan worden beoordeeld. (EL)

Dat de dancemuziek niet volledig genegeerd wordt danken we aan Justice. Het Franse duo staat vroeg in de avond in de tent te draaien. Hoewel het buiten nog licht is gaan de electrobeats reeds over het Pinkpop-terrein en lokt steeds meer naar zich toe. Het album werd vorig jaar zeer positief ontvangen en acts als Daft Punk en Chemical Brothers hebben er een sterke concurrent bij. Hoewel het publiek erg uitbundig reageert, zou de act veel beter overkomen op een later tijdstip. Gelukkig krijgen dit op 5 Days Off en Rock Werchter, dan kunnen we nog meer uit ons dak. (MK)

Waar Justice voor het betere beuk- en hakwerk gaat, is het Groove Armada meer te doen om de positieve vibe. Van Basement Jaxx weten we dat de combinatie dance en zwarte soul-zangeres uitstekend kan werken. Bij Groove Armada is dit zeker ook het geval. Er is grootst uitgepakt met de lichtshow. Helaas zien we hierdoor weinig van wat er allemaal op het podium gebeurt. Toch stemt de feelgood disco-dance met wat reggae-invloeden positief. Het wordt allemaal live gespeeld en dat is lovenswaardig! (RvdZ)

In 1998 stond The Verve als de grote afsluiter op Pinkpop maandag met het bekende album ‘Urban Hymns’. Enkele jaren later gingen ze uit elkaar en sinds 2007 zijn ze weer bij elkaar. Zanger Richard Ashcroft herken je eenvoudig aan zijn typische relaxte houding. Met zijn stoere zonnebril, ligt gebogen knieën en zijn hoofd geheven staat hij nonchalant te spelen alsof hij niet weg geweest is. Zonder verder iets speciaals te doen maakt de show grote indruk. Natuurlijk komen alle bekende hits voorbij zoals ‘The Drugs don’t work’ en ‘Lucky Man’. Het absolute hoogtepunt (hoe kan het ook anders) is de wereldhit ‘Bitter Sweet Symphony’, welke volmondig wordt meegezongen. Door het merendeel oudere werk en enkele nieuwe nummers was dit een succesvolle herhaling voor The Verve. (MS)

Je zou maar drummer zijn van Foo Fighters. Je moet dan drummen in een band waarvan je frontman door velen beschouwd wordt als beste drummer van de wereld. De drummer van de Foo Fighters ondergaat zijn lot met een grote prodentsmile. Hij weet zich prima te manifesteren ondanks het feit dat Dave Grohl letterlijk in de schijnwerpers staat. Het optreden van Foo Fighters begint sterk, zakt in het midden een beetje in om naar het eind toe te werken naar een apporteose met alle hits. (RvdZ)

123

FOTOGRAFIE: Tim van Veen  

12345678910111213
 foto Pinkpop 2008 SAT2D foto Pinkpop 2008 SAT2D foto Pinkpop 2008 SAT2D foto Pinkpop 2008 Flogging Molly foto Pinkpop 2008 Flogging Molly foto Pinkpop 2008 Flogging Molly foto Pinkpop 2008 Flogging Molly foto Pinkpop 2008 Flogging Molly foto Pinkpop 2008 Flogging Molly foto Pinkpop 2008  foto Pinkpop 2008  foto Pinkpop 2008
 
12345678910111213
 
festival logo

MY CITY BUDAPEST 2008Het beste uit Budapest en omstreken stond afgelopen week op het My City...

festival logo

PINKPOP CLASSIC 2008 De tweede editie van het Pinkpop Classic festival trok 6.500 mensen. Minder...