Eoin Glackin toerde door Ierland en Engeland, speelde op festivals als Electric Picnic, Sea Sessions en Celtic Connections en was support act voor Joan Armatrading en Beth Orton. In maart toerde hij door Duitsland waar zijn self-titled album voor het eerst verkrijgbaar was. Op drie nummers na, bevat het album materiaal van zijn vorige album Rain Finally Came en materiaal van de Pretty Girl EP dat niet eerder buiten Ierland werd uitgebracht.
Het eerste nummer van het album is ‘Dancing Anymore’, wat begint met een prachtige tokkelende gitaarmelodie en het warme stemgeluid van Glackin. Bij het tweede couplet horen we de viool, die typerend is voor het hele album en het Ierse folkgehalte versterkt. Het refrein is erg bombastisch en klinkt soms wat onprettig in vergelijking met de rustige coupletten. Hetzelfde is het geval in ‘Rain Finally Came’, de titeltrack van het vorige album, en in het niet eerder uitgebrachte ‘Morning Take Us Easy’. Glackin zet zeker in de refreinen zijn stem erg hoog in. In het rustige ‘What Am I To You’, waarin de singer-songwriter zingt over zekerheden en de onzekerheid in de liefde, komt Glackin het beste uit de verf. De melodie is mooi en het folky geluid van de viool komt goed tot zijn recht.
Wat gelijk opvalt aan het album, is de gelikte coverfoto. Bij de naam en beschrijving verwacht je eerder een ruige, Ierse folkman met een houthakkershemd, dan een goed gekapte jongen met een nette wollen jas, die serieus in de camera kijkt. Het album klinkt net zo gelikt als de coverfoto eruit ziet. Glackin maakt prima folkpopliedjes, maar is verder weinig verrassend. Ondanks de vele “ooh-ooh’s” en “sha-la-la’s” (niet de band), mist het album een nummer met hitpotentie.
Gavin James - Live At WhelansDe meeste live albums komen van gevestigde artiesten, meestal ter eren van...
Turbo Fruits - No Control Turbo Fruits , de band van ex-Be Your Own Pet gitarist Jonas Stein, is...