TOY heeft zich dit keer voornamelijk naar hun donkere kant gekeerd en laat weinig ruimte voor verlichting. De elektronische liedjes staan bol van onheilspellende synthesizers en duistere sferen. De band lijkt zich juist in deze wereld erg thuis te voelen en de donkere omgeving past als gegoten. Het inktzwarte nummer ‘Last Warmth Of The Day’ is daar een goed voorbeeld van, waarin je hoort dat ze dit ondertussen tot in de puntjes beheersen. De dromerige shoegaze, de subtiele post-rock, de psychedelische en spacy elementen, alles wordt gedoseerd en met mate opgediend.
Hierdoor weet de groep de aandacht continu vast te houden, ondanks dat ze je soms weg laten dromen in hun duistere wereld. Het electro pop liedje ‘Mechanism’ is het meest opgewekte nummer op de hele plaat, waarin ze zich van hun beste krautrock kant laten horen. Het uitgesponnen ‘Willo’ blijft lekker lang doormijmeren in een soort eindeloze droom, iets wat ze in het daaropvolgende liedje ‘Jolt Awake’ nog eens dunnetjes overdoen. In ‘Charlie’s House’, dat volledige instrumentaal is, wordt een tokkelend gitaartje van spacy electronica voorzien waardoor het in de basis vriendelijke nummer een vervreemdend effect krijgt.
Het afsluitende ‘Move Through The Dark’ tekent TOY op dit album misschien wel op de beste manier. Ze bewegen zich in het donker, maar dat doen ze met veel overgave en vastberadenheid. Ze strooien hier en daar met creatieve accenten die verrassend en vervreemdend werken. Wellicht klonk de band nog niet eerder zo overtuigend als op Happy In The Hollow.
Julia Kent - Temporal Temporal is het vijfde album van de Canadese celliste Julia Kent . Zij...
Black to Comm - Seven Horses For Seven Kings Met nogal verontrustende tonen opent de Duitse geluidskunstenaar Marc Richter...