RECENSIE: Matt Andersen - House To House

Andersen
2022-09-25 Het kwam hem eigenlijk niet eens heel erg slecht uit. Na zo’n twintig jaren lang onafgebroken onderweg te zijn geweest en tussen de bedrijven door ook nog eens elf albums te hebben afgeleverd was daar, weliswaar noodgedwongen, plotseling een moment voor Matt Andersen om zijn muzikale carrière eens uitgebreid te evalueren. Nu hij er even helemaal alleen voor stond, was er plotseling het besef welke momenten hij tijdens de optredens zo koestert en nu dus in deze situatie zo enorm mist. Met zijn krachtige stem en prachtige gitaarspel, zowel akoestisch als elektrisch versterkt, slaagde hij er zo vaak in om moeiteloos van de ene climax na de andere in zijn shows toe te werken. Niet de vocale uithalen en ook de wilde capriolen op zijn gitaren die het publiek in vervoering brachten bleken hem niet de grootste voldoening te bezorgen. Juist de momenten van stilte en de ruimtes in de muziek waarmee hij de absolute aandacht wist op te eisen maakten de grootste indruk. Andersen had al vaker voor zichzelf de lat hoog gelegd maar deze keer was de uitdaging om eenzelfde intensiteit ook eens in de studio proberen te benaderen. Met andere woorden: om met een minimum aan middelen het maximale effect te bereiken.

Op Halfway Home By Morning, zijn laatste album, waren namelijk naast zijn eigen band veel gastmuzikanten te horen en werd er in de studio een rijk, vol geluid geproduceerd. Voor zijn nieuwe album besloot hij om eens het tegenovergestelde te gaan doen. Er lagen tenslotte nog geweldige composities op de plank die niet geheel waren uitgewerkt, omdat er meestal geen plaats meer voor was. Een goed moment dus om daar nu mee aan de slag te gaan en met slechts enkele vrienden in de studio, kon ook niet anders tijdens de lockdown, een en ander vast te leggen.

Het resultaat van dit alles is nu uitgebracht op het album House To House. Een verzameling van voornamelijk akoestische muziek waarin de blues, soul, country en folk weer tot een mooi geheel zijn samengebracht zoals hij daar eerder al zo vaak in slaagde. Al in de eerste machtige vocale uithalen van ‘Other Side Of Goodbye’ is de ademhaling van de grote Canadees te horen en is daar het geluid van vingers die voorzichtig over de frets van een gitaar glijden. De gevoelige liefdesliedjes ‘Lookin’ Back At You’ en ‘Let Me Hold You’ zouden met een overdaad aan muzikale bombast nooit zo mooi geklonken hebben dan zoals dat nu het geval is. De gepassioneerde muzikant heeft het vrijwel helemaal alleen gedaan, al werd er voor het schrijven van de titeltrack hulp ingeschakeld van Black Crowe Chris Robinson. Andersen is ook als gitarist weer geweldig op dreef in de countryblues, maar richt zich met enige vocale assistentie van zijn zangeressen eveneens graag op zijn liefde voor de gospel in ‘All We Need’, ‘Time For The Wicked to Rest’ of in het afsluitende en overbekende ‘People Get Ready’ dat hij al eens eerder voor een live-publiek speelde.

Zo is ook dit twaalfde album van de singer-songwriter weer een geslaagde combi geworden van diverse stijlen, maar nog niet eerder slaagde Matt Andersen er in om met zo weinig middelen zo’n enorme intensiteit te bewerkstelligen. Met House To House heeft hij wederom een indrukwekkend album aan zijn toch al niet bepaald misselijke repertoire weten toe te voegen. Dit najaar kunnen we het weer samen ervaren tijdens zijn optredens in Nederland.
Recensent:Jeroen Bakker Artiest:Matt Andersen Label:Sonic Rendezvous
Cover Crystal Throne - Crystal Throne

Crystal Throne - Crystal ThroneWanneer het begeleidend aanbevelingspraatje bij een album rept over ”true...

Cover Basia Bulat - The Garden

Basia Bulat - The Garden Waar een pandemie al niet goed voor is, moet de Canadese Basia Bulat hebben...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT