Op het nieuwe (derde) album laat L.A. Witch haar kenmerkende luie garagerocksound, die meestal schuilgaat onder een dikke laag fuzz en woestijnzand, niet geheel los. Maar er zijn dit keer ook duidelijke invloeden uit de postpunk te horen op DOGGOD.
Dat begint al in het openingsnummer ‘Icicle’ dat meteen aan een The Cure schatplichtige gitaar- en baslijn is gelardeerd. Ook het gebruik van ijle orgelklanken verderop op het album draagt bij aan de postpunksound die door het album sijpelt.
Het punky ‘777’ gaat over 100% loyaliteit. Ben je bereid te sterven voor een relatie? Dat de Parijse studio waar de plaat werd opgenomen (Motorbass), is gevestigd aan de Rue de Martyrs is wellicht toch geen toeval.
Het onheilspellende ‘I Hunt You Prey’ gaat over iets schijnbaar banaals als een verdwaalde hond langs de snelweg. Maar de diepere betekenis moet worden gezocht in het klassieke duel tussen de jager en de prooi. De Motorik–drive en de ijle orgelklanken sluiten mooi aan bij het thema en de sfeer van de song.
Ook op ‘The Lines’ zijn het vooral de prominente gitaar en pompende bas die zorgen voor het kenmerkende jaren tachtig geluid. Op het kabbelende ‘Lost At Sea’ speelt de lijzige zangstem van Sade Sanchez de hoofdrol. En titelnummer ‘DOGGOD’ is dan weer één van stevigere nummers van de plaat. De song is opgebouwd rond een gitaarriff waar Greg Sage (The Wipers) zich niet voor zou schamen.
”Postpunk or not to postpunk”, het trio Sade Sanchez (gitaar, zang), Irita Pai (basgitaar) en Ellie English (drums) heeft met DOGGOD toch weer gewoon een heerlijk stoffig zomeralbum afgeleverd.
Bloomfield - BloomfieldHet uit Zuid-Holland afkomstige Bloomfield is aan een tweede leven...
Schëppe Siwen - Richtung Fräiheet Het Luxemburgse collectief Schëppe Siwen struint al sinds 2009 de...