‘Typisch Journey’ is niet alleen de passende omschrijving voor de naam van deze plaat. Bijna alles aan Eclipse is namelijk ‘typisch Journey’. Big-ass refreinen, overdreven songteksten en zoveel gitaarsolo’s dat je je gaat afvragen waarom niemand Neal Schon heeft tegengehouden. We hebben dit allemaal al vijftien keer eerder gehoord, maar goed: voor de fans van de band is het weer flink genieten. Tot op zekere hoogte tenminste. Het moge duidelijk zijn dat Journey het wiel niet opnieuw probeert uit te vinden. De groep wil er gewoon nog een keer aan draaien. Maar Eclipse gaat op één ‘typisch Journey’ puntje flink de mist in. Het album bevat namelijk niet de ‘typische Journey’ ballades.
Geen ‘Faithfully’, geen ‘Open Arms’, zelfs geen ‘After All These Years’. Na vijftien albums waarop minstens één überromantische, traan opwekkende powerballad stond, is het Journey deze keer niet gelukt om een dergelijke track te schrijven. Misschien komt dat, omdat Arnel Pineda voor het eerst ook heeft meegeschreven. Misschien heeft de band na bijna dertig jaar eindelijk alles gegeven. Misschien lukt het ze in de toekomst gewoon weer wel. Hoe dan ook, het gebrek aan minstens één epische ballade doopt Eclipse tot een teleurstelling. Er zit gewoon geen afwisseling in.
Zoals gezegd is Eclipse dus vooral een leuk album voor alle Journey-fans die hoe dan ook opgewonden raken van nieuw materiaal. Deze fans gaan er voor zorgen dat Eclipse een verkoopsucces wordt. Deze fans zijn tijdens de toekomstige toer weer van de partij. Wil Journey ook de volgende dertig jaar relevant blijven, dan moeten ze toch echt eens wat nieuws gaan bedenken en het niveau van de oude formule hoog houden om nieuwe fans aan te trekken.
Bored Man Overboard - Rogue Bored Man Overboard komt uit Stockholm en wordt vergeleken met Arcade Fire...
Thurston Moore - Demolished Thoughts Een paar maanden na het grotendeels akoestische solo-album van Dinosaur Jr.’s...