.jpg)
Metric heeft zich voor dit vijfde album vooral laten inspireren door de vintage apparatuur die ze in de schoot geworpen kreeg tijdens de opnames. We horen op Synthetica dus veel analoge synthesizers en het album heeft mede hierdoor wat minder een uitgesproken rocksound dan zijn voorganger. De Canadees/Amerikaanse band rond frontvrouw Emily Haines lijkt op dit nieuwe album wat meer terug te grijpen op het oudere werk. Ook klinkt Metric op Synthetica wat minder sprankelend dan op het vorige album. Dit heeft deels te maken met de wat meer dichtgesmeerde productie.
Synthetica opent sterk met ‘Artificial Nocturne’. De openingszin van deze track, “I’m just as fucked up as they say,” is typisch voor de teksten van Haines. Na een rustig eerste gedeelte kent ‘Artificial Nocturne’ een lekker knallend tweede deel. Aan het eind zit dan weer een rustiger stuk met een licht overstuurde synthesizer. De openingstrack loopt over in de eerste single ‘Youth Without Youth’. Deze song is helaas niet echt overtuigend en haalt het zeker niet bij oude knallers als ‘Help I’m Alive’ en ‘Monster Hospital’.
Gelukkig overtuigen de titeltrack, afsluiter ‘Nothing But Time’ en ‘Breathing Underwater’ wel. Zeker de laatstgenoemde song is een Metric-klassieker in wording. Ook het rustige ‘Clone’ is een uitschieter. De sound van deze song refereert sterk aan Kraftwerk en aan elektronische muziek uit de jaren ’80.
Helaas staat tegenover de genoemde hoogtepunten ook een aantal net wat mindere songs, waaronder ‘Dreams So Real’ en ‘Speed The Collapse.’ Slecht zijn deze nummers zeker niet, maar ze hebben te weinig smoel om te beklijven. Door deze mindere tracks is Synthetica een wat wisselvallige plaat, met echter net genoeg uitschieters voor een voldoende.
.jpg)
Dub Pistols - Worshipping the DollarDe band Dub Pistols werd in 1996 opgericht door Barry Ashworth. Hij raakte...
.jpg)
Arlt - Feu la Figure ”File under: Chanson” staat er op het persbericht bij Feu La Figure , het...