Recensie Lita Ford - Living Like A Runaway op Festivalinfo

2012-08-23 Iedereen die in de jaren zeventig en tachtig naar hardrock luisterde kent Lita Ford. De gitariste maakte in de zeventiger jaren furore in The Runaways, een rockband die alleen uit vrouwelijk leden bestond. Een unicum in die tijd. In 1979 viel de band uiteen waarna Lita een redelijk succesvolle carrière ten deel viel. De aanblik van de wilde blonde vrouw die op de hoezen in allerlei pozen met een gitaar te bewonderen viel, deed de hormonen van ons, jonge mannen, in razend tempo door het lichaam gieren. Gelukkig had Lita ook muzikaal genoeg in haar mars om ook op dat gebied succesvol te zijn. Zo bracht ze tot 1995 zes albums met pakkende Amerikaans georiënteerde hardrock uit, waarna de productie stokte. Lita ging zich bezig houden met het opvoeden van haar twee kinderen. Gelukkig ging het toch weer kriebelen zodat we drie jaar geleden, na veertien jaar afwezigheid, weer op een album van de blonde schone werden getrakteerd.

Een vechtscheiding waardoor het contact met haar twee zoons op losse schroeven is komen te staan, en het weer bijleggen van de ruzies met haar vroegere bandmaatjes heeft genoeg inspiratie opgeleverd voor een regelrechte autobiografie in de vorm van Living Like A Runaway , het achtste studioalbum van de inmiddels 53-jarige Amerikaanse van Britse afkomst. Het muzikale idioom waar Ford zich in beweegt mag bekend worden geacht, al druipt van dit album de inspiratie af. De productie is helder en vet en het belangrijkste: de songs zijn dik in orde. Natuurlijk is het allemaal niet verrassend, maar Lita heeft absoluut niet de intentie vernieuwende muziek te brengen. Maar zolang de songs zo lekker klinken is er helemaal niets mis met ambachtelijke hardrock.

Op de vlotte opener ‘Branded’ wordt haar ex-man flink op de hak genomen en horen we hoe Ford tegen zeventien jaar huwelijk aankijkt. In de prachtige ballad ‘Mother’ vertelt Lita haar twee zoons dat ze voor altijd hun moeder is, ondanks alle ellende die er heeft plaatsgevonden. Ze gaat daarbij tekstueel diep door het stof en iedereen die kinderen heeft zal het hierbij niet droog kunnen houden. Dat Ford ook maatschappelijk betrokken is blijkt uit het stuwende rocknummer ‘Hate’ waarin het gaat over een doorgedraaide gek die vijftien mensen doodschiet. In ‘Living Like A Runaway’ zingt Lita over haar jaren bij The Runaways. Het vrij rustige verhalende nummer is een absoluut pareltje. In ‘Luv 2 Hate U’ gaat ze nog verder terug en horen we hoe fijn het ooit was met haar eerste vriendje en zingt bassist Gary Hoey fraai met Lita mee.

Na beluistering van Living Like A Runaway zijn we weer helemaal bij waar het het wel en wee van de familie Ford betreft. Dat persoonlijke ellende nog altijd tot de mooiste muziek leidt blijkt wel weer uit dit album. Het levert een aantal uitstekende hardrocksongs op die absoluut niet vernieuwend zijn maar wel voor volop vermaak zorgen.

Recensent:Jan Didden Artiest:Lita Ford Label:SPV

Cover Evocation - Evoked From Demonic Depths

Evocation - Evoked From Demonic DepthsIedereen die bekend is met de eerste golf deathmetal bands uit de begin jaren...

Cover Collision - A Healthy Dose Of Death

Collision - A Healthy Dose Of Deatth Collision is een Limburgse band die al sinds 2000 de podia onveilig maakt...

RECENSIE: Lita Ford - Living Like A Runaway