Dit verklaart misschien de korte speelduur, iets meer dan een half uur, want tijd om op adem te komen wordt je niet gegund. De band dendert door en beukt de ene riff na de andere eruit, waarbij Van Zijl vol in het rood blijft zingen. De band neemt dan ook geen moment gas terug en blijft voortdurend vol blazen. Uiteraard hoef je bij dit soort keiharde rock geen gezapige ballads te verwachten, maar ook in volume en kracht geldt less is more en het zou af en toe wat minder mogen. Dit geldt ook voor Van Zijl, wiens stem vrij schel is en voortdurend de longen uit het lijf lijkt te schreeuwen. Het doet dan soms denken aan een band als Guano Apes, die het nu ook bepaald niet van subtiliteiten moet hebben.
De band weet de snoeiharde muziek wel overtuigend en strak neer te zetten, waardoor de nummers en de plaat staan als een huis. Nummers als ‘Hush Now’ en ‘Just One More Lie’ zitten goed in elkaar, zijn met zorg uitgevoerd en ook de productie is dik in orde. Ze produceren een vol geluid en Bounce Back is dan ook een erg felle plaat geworden die liefhebbers van het harde werk wel zal aanspreken.
Penelope laat horen dat het in staat is puntige nummers te schrijven en die op overtuigende wijze weet neer te zetten. Op een podium moet dit explosieve gezelschap vast een ware ervaring zijn, wanneer ze live ook op deze manier spelen. Af en toe zou het wel prettig zijn als ze ook wat rust nemen, zodat het geheel dynamischer gaat klinken en de hardere stukken daardoor nog meer impact krijgen. Wie weet lukt dat bij latere platen beter en kunnen ze het dan meer doseren, maar Bounce Back is over het geheel geen slechte kennismaking.
.jpg)
War Of Ages - Supreme ChaosEr was eens een tijd toen metalcore nog ontzettend populair was. Met een...
.jpg)
Viet Cong - Cassette In een studio in een Canadese kelder werd een groot deel van 2013 gewerkt aan...