Opener ‘Suckers Shangri-la’ is, een prachtige uitgesponnen liefdesverklaring aan bands als Echo And the Bunnymen en The Smiths. De uitstekende single ‘To Die In L.A.’ is een poppareltje wat direct doet denken aan hitmachines van weleer als de Pet Shop Boys. Inclusief (zeer) memorabele keyboardmelodie en dramatische tweede en derde stemmen in de refreinen.
Het zijn maar twee tracks, maar heel even lijkt de band de hoge kwaliteit van de nummers niet vast te kunnen houden. Na het mindere ‘Electric Current’ en wat drammerige ‘I Am The Earth’, breekt het album alsnog terug open met tracks als ‘Non Grata’ en mooie afsluiter ‘Société Anonyme’.
Zoals de albumtitel al doet vermoeden lijkt de band te willen ontsnappen uit de hoek waar de klappen vallen. Dat ze dit lukt geeft aan hoe bewust Lower Dens omgaat met het schrijfproces en hoe serieus ze zichzelf nemen als muzikant. Hoewel de teksten verre van vrolijk zijn (sterker nog: Het is dood, chaos, twijfel en hartzeer wat de klok slaat), lijkt Hunter een manier te hebben gevonden om eroverheen te kunnen kijken. De boodschap is positiever dan voorheen. Er is licht.
Die bewustwording van het feit dat er na regen zonneschijn komt, zorgt per direct voor hun meest luisterbare album tot op heden. Het is te hopen dat het ook voor de nodige exposure zal zorgen, dat verdienen ze namelijk.
.jpg)
The Weepies - Sirens Sirens opent met ‘River FromThe Sky’; een eenvoudige, mooie, warme,...
.jpg)
Evil Invaders - Pulses Of Pleasure De belofte die Evil Invaders doet is er niet zo maar eentje: “Evil...