De fagot luidt openingsnummer ‘Suitcase Man’ in. Speels en chaotisch zet de groep de toon voor de rest van het album. Het is een enigszins duister liedje wat erg onvoorspelbaar is, maar met euforische lichtpuntjes naarmate het vordert.
Het album kent een paar noemenswaardige tracks. Zoals ‘Sweet Impressions’. Het is een ontroerend geheel met de emotionele stem van zanger Högni en de heerlijke muzikale begeleiding die daarbij komt kijken. De harmonische zang van Sigga maakt het nummer helemaal compleet.
Hjaltalin schuwt theatrale elementen niet. ‘Song From Incidental Music’ klinkt alsof ze maar wat doen in het begin. Het is als ongecontroleerde emotie, maar uit dit alles komt iets intiems. De stem van Högni begeleidt met hoofdzakelijk harmonische instrumenten.
Af en toe lijkt het alsof de luisteraar zich bevindt in een Disney tekenfilm. Dromerige teksten als ”Why won’t the wind take us away?”. De band verandert dan ook in ‘Montabone’ helemaal in een orkest. Desondanks voelt het soms een beetje goedkoop aan.
Ook is er ruimte voor feel good muziek zoals in ‘Stay By You’. Een relaxte drum met af en toe dat vrolijke gitaarrifje. “I get lost lost lost in the arms of you.” .
Hjaltalin maakt indruk met Terminal. Met een eigen stijl onderscheidt het zich van al het goeds dat er van IJsland komt. Af en toe druipt het theatrale eraf, maar dan is er uiteindelijk toch weer een balans tussen cliché en interessant. Daarnaast staat de hele cd vol met voelbare emotie door het orkesteffect dat de instrumentale band teweeg brengt. Ook weten de nummers zich erg goed te onderscheiden van elkaar en is elke track een opzichzelfstaand iets.
Eerdere recensies van Hjaltalín:
- 03-04-2009: Sleepdrunk Seasons.
La Caravane Passe - Ahora in da FuturEen raar stel gozers, dat is wat La Caravane Passe is. Met hun debiele...
She & Him - Volume 2 Zooey Deschanel en M. Ward gaan op hun tweede She & Him -release,...