VERSLAG: Lowlands 2006

Festivalinfo was aanwezig op Lowlands 2006 voor een verslag in woord en beeld. Bekijk hier de 28 foto's.

VERSLAG:

123456

Lowlands - deel 1

Drie dagen en nachten feest in de Flevopolder. Voor de veertiende keer alweer nemen duizenden mensen de vlucht naar het paradijs dat Lowlands heet. Dit jaar mede dankzij de komst van duizenden Britten al op voorhand tot de laatste kaart uitverkocht. Dik 55.000 bier-, cultuur- en muziekminnaars zijn aanwezig om twee dagen in de zon en één dag in de moesson te feesten. De regen heeft echter weinig invloed op de sfeer. Ook in 2006 is het weer de volle drie dagen genieten geblazen.

Vrijdag 18 augustus
Spinvis staat deze vrijdag als eerste band geprogrammeerd in de Bravo. Met het nummer ‘Ik Wil Alleen Maar Zwemmen’ zet Erik de Jong toepasselijk in, want met een volle Bravo-tent hoeft hij zich inderdaad weinig zorgen te maken! Hoewel zijn stem tijdens het eerste nummer qua zuiverheid twijfelachtig is, trekt dit al snel helemaal bij. Als een waterval vloeien de melancholische, nostalgische en breinbrekende zinnen de Bravo in. De volgens velen haast onmogelijk live over te brengen samples worden met een heel arsenaal aan instrumenten levend gemaakt. Wie na dit optreden nog durft te zeggen dat een xylofoon of cello saai zijn… Celliste Saartje haalt de meest weirde en schurende geluiden uit haar instrument en de solo tijdens het nummer ‘In De Staat Van Narcose’ is fantastisch. Na afloop, waarbij Erik de Jong en Saartje met een lach van oor tot oor op het podium staan, is het applaus dan ook enorm. Idem dito voor de xyloon-solo tijdens ‘Smalfilm’. Dit nummer wordt op ludieke wijze ingezet doordat Erik de Jong eerst de muzikanten voorstelt en eenmaal bij zichzelf aangekomen, inzet met de woorden: 'Ik ben een vrouw van veertig…'. De nummers worden ondersteund door videobeelden die zo met een 8mm camera zouden kunnen zijn geschoten en voor een extra nostalgische sfeer zorgen. Na een uur spelen verdwijnt het achttal van het podium om vervolgens terug te keren met de toegift ‘Kom In De Cockpit’. Zowel Erik de Jong als de muzikanten geven zich nog een keer voor de volle honderd procent en de Bravo gaat uit z’n dak. Het festivalterrein is koud tweeënhalf uur open, maar het eerste hoogtepunt is daar!

Vrijwel tegelijk met zowel Spinvis als het eveneens populaire Wolfmother in de Alpha tent opent Matisyahu de Grolsch tent. De muziek van deze orthodoxe Jood uit New York laat zich het best omschrijven als een mix van reggae, hiphop en rock. De nummers klinken live wat steviger en meer rock-achtig dan op album. Ook zijn er wat meer dub-invoeden te horen. Een minpunt is dat de raps van Matisyahu live een stuk slordiger zijn dan op het album waardoor hij slecht te verstaan is. Ook is het vrij vervelend dat hij tot twee keer toe “Hello Amsterdam” roept. Het is natuurlijk een kleine moeite om even aan de stagemanager te vragen hoe het festival ook al weer heet. Maar goed, net als de meeste andere Amerikanen denkt ook Matisyahu blijkbaar dat Nederland alleen uit Amsterdam bestaat. Wel erg goed is het stukje beatboxen dat Matisyahu laat horen. Ook de dansjes over het podium zijn vermakelijk. De set eindigt met een drietal nummers van het recente album 'Youth': de titeltrack, 'Jerusalem' en 'King Without A Crown'. Bij dit laatste nummer, dat de hoogste positie in de Outlaw 41 haalde, gaat het publiek eigenlijk pas echt los. Matisyahu komt hierna nog terug voor één toegift en daarna zit het er op.

The Dead 60’s komen op met een luchtalarm en de roodstralende verlichting. Hun gelijknamige debuutalbum met een mix met de alom populaire Britse postpunksound gemixt met wat dub en ska doet zeker benieuwen naar een live-performance. De gewekte interesse wordt echter niet omgezet in enthousiasme. Op het podium staan vier jongens in vrij doorsnee outfits en ook het optreden zelf kent weinig variatie. Afgezien van het nummer ‘Riot Radio’ is de show zelfs eentonig te noemen. Desondanks verwacht de zanger dat het publiek flink uit z’n dak gaat. Hiervoor is echter meer nodig dan dat hij haast verwaand de woorden: ‘Come On, Come On’ de India in slingert.

Soms legt een bandnaam al meer uit dan duizend bio's. De Blue Grass Boogiemen zijn een van de vele acts die het kleine Lima tot de leukste tent van Lowlands maken. Met z'n allen rondom de microfoon hebben de Boogiemen maar anderhalve vierkante meter podium nodig. Zingen gebeurt meestal gezamenlijk. Dichtbij elkaar, barbershop-quartet-style. Voor een gitaar-, mandoline-, viool of hardcore banjosolo stappen de muzikanten beurtelings naar voren. Een compact maar opzwepend geheel. Enige ironie ontbreekt niet onder het extreem applaudiserende publiek. Gelukkig beschikken de Boogiemen ook over enige (zelf)spot door de aanwezigen herhaaldelijk subtiel te confronteren met het grote gebrek aan countryhistorische kennis. Ondanks het plagen over en weer is dit een geweldig feest.

123456

FOTOGRAFIE:

123
Arctic Monkeys foto Lowlands 2006 Arctic Monkeys foto Lowlands 2006 Arctic Monkeys foto Lowlands 2006 Bloc Party foto Lowlands 2006  foto Lowlands 2006 Gogol Bordello foto Lowlands 2006 Gogol Bordello foto Lowlands 2006 Iggy & The Stooges foto Lowlands 2006 Iggy & The Stooges foto Lowlands 2006 Iggy & The Stooges foto Lowlands 2006 Infadels foto Lowlands 2006  foto Lowlands 2006
 
123
 
festival logo

HUNTENPOP 2006Gezien de weersvoorspelling lijkt de zeventiende editie van Huntenpop in het...

festival logo

SUMMER DARKNESS 2006 Afgelopen weekend was het weer zover, de vierde editie van het lifestyle...