Door simpele, bijna infantiele zangstructuren ondersteund door een shovel aan geluiden word je onder de tafel gestampt door Chickenfoot. Satriani de ene keer langer solerend dan de andere, Chad die compleet loos gaat, Van Halen met Van Halen geluiden. Alles valt precies in elkaar. ‘Soap on a Rope’, een tank op de camping. ‘Sexy Little Thing’, Guns ’N Roses door je speakers. We zouden bijna vergeten dat Sammy inmiddels al aan de viagra moet zitten, Satriani ook al in de opa tijd zit en deze geluiden niet al veel eerder en vaker gespeeld werden. Want, Chickenfoot weet helaas niet het voor elkaar te krijgen de “Jump”, de “Extremist”, de “G3” opnieuw te realiseren. Knallend is het zeker, technisch goed ook, maar qua songs slaat Chickenfoot de plank meer dan mis. De ene track op dit debuut is nog simpeler dan de andere. Compleet inwisselbare nummers als ‘My Kinda Girl’ en ‘Oh Yeah’ maken je niet wijzer.
De gemakkelijk weg wordt verkozen.
Beter hard en simpel, dan over nagedacht.
Beter één lekker riedeltje dan een kloppend nummer.
Beter een tekst die iedereen meezingt dan iets waar iemand over na gaat denken. ‘Chickenfoot’ bevindt zich inderdaad waar de voeten van de kip zich bevinden: tussen de losse stukjes kippenpoep.
Ongewaagd, de makkelijke weg ingeslagen. Geen nieuwe uitdagingen.
Yoshimi! - Milkshakes At The PizzeriaDe Rotterdammer Niek Hilkmann is een druk baasje met een hobby, muziek maken....
Grizzly Bear - Veckatimest Na de eerder uitgebrachte albums Horn Of Plenty en Yellow House waren de...