Begin jaren negentig breekt Luka Bloom door in Nederland. Zijn bekendste werken zijn Riverside (1990), The Acoustic Motorbike (1992), Turf (1994) en Salty Heaven (1998). Zijn recente werk, Tribe (2007) en Eleven Songs (2008), heeft niet meer de kracht van weleer.
De eerste cd ter recensie, 2 Meter Sessions , dient ter ondersteuning van de theatertour die Luka Bloom met Jan Douwe Kroeske begin 2011 ondernam De tour is een vervolg op de eerste succesvolle ‘2 Meter Sessies’, waarin op zijn eigen innemende wijze Jan Douwe Kroeske het publiek meeneemt in zijn belevingswereld van muziek en de verhalen achter de sessies. Voor de cd 2 Meter Sessions heeft Luka Bloom een selectie gemaakt uit alle 2 Meter Sessies die hij de afgelopen jaren heeft gedaan. Uit de beschrijving op de hoes valt niet goed op te maken wanneer de opnames zijn gemaakt. De acht tracks, goed voor een half uurtje, zijn niet eerder verschenen. Op het album horen we het prachtige ‘Gone To Pablo’ en het mooie ‘Sanctuary’, maar ook de uitvoering van ‘Don’t Be So Hard On Yourself’en ‘Hungry Ghost’ mogen er zijn.
De special edition bevat een tweede cd Dreams In America . Deze plaat is eveneens een terugblik en bevat vijftien nummers (met drie live versies), die vrijwel allemaal zijn opgenomen in de thuisstudio van Luka Bloom. Het album biedt een overzicht van de muzikale carrière van Luka Bloom. De meeste nummers zijn meer dan 15 jaar oud en voorzien van nieuwe interpretaties. Voor iemand die niet bekend is met het werk van Luka Bloom bieden de oude nummers in een nieuwe jas een prima introductie. Voor iemand die wel bekend is zal de toegevoegde waarde van de plaat beperkt zijn. De nieuwe versies komen niet allemaal even goed uit de verf. Zo valt de gestripte versie van ‘The Accoustic Motorbike’ ronduit tegen. Het geratel van de derailleur doet zich node missen. Ook ‘Blackberry Time’ mist de touche van de oorspronkelijke albumversie. Maar klassiekers als ‘Bridge Of Sorrow’ en ‘Ciara’ blijven ook in gestripte versie overeind. Afsluiter ‘Sunny Sailor Boy’ is live opgenomen in de AB in Brussel (maart 2009) en is een mooi einde van de plaat. Hier is goed te horen hoe Luka Bloom je live kan inpakken met alleen zijn stem en akoestische gitaar. Met de ogen dicht waan je jezelf terug in de zaal en ga je weer meezingen.
Hoewel ik zelf vier cd’s van Luka Bloom in de kast staan, valt het bij beide cd’s niet mee om de hele rit af te luisteren. Ontdaan van welke poespas dan ook ligt de verveling snel op de loer. De oorspronkelijke versies bieden meer variatie dan de uitgeklede versies. Die lijken meer geschikt voor de echte fans of, als introductie, voor een nieuweling.
Eerdere recensies van Luka Bloom:
- 25-03-2010: Dreams in America;
- 19-07-2007: Tribe.
Ilanois - Chase the Sundown With MeGoede bands die op de juiste manier een ‘fuck-it-mentaliteit’ hebben, hebben...
Teitur - Let the Dog Drive Home Let The Dog Drive Home is alweer het zevende album van Teitur . En dat,...