RECENSIE: Blink-182 - Neighborhoods

Blink-182 - Neighborhoods
2011-10-21 Blink-182 is terug, maar het lijkt niemand iets te kunnen schelen. De release van Neighborhoods, het zesde album van de band (na een radiostilte van meer dan zes jaar), is bijna geruisloos aan de gemiddelde muziekliefhebber voorbijgegaan. Raar, want ondanks een vreselijk slecht optreden op Lowlands 2010 en het vermoeden dat de bandleden elkaar alleen kunnen luchten omdat geld niet stinkt, is deze nieuwe plaat de beste LP die Blink ooit heeft uitgebracht.

Nee, het is geen grapje. Neighborhoods klinkt niet als een album om snel mee in te cashen. Het klinkt eerder als de reünie van een groepje jongens die ooit een lollige band hadden en nu eindelijk volwassen zijn geworden. Even slikken voor de I Want My MTV-jeugd, want hits als ‘What’s My Age Again?’ en ‘All The Small Things’ zijn nergens te bekennen op Neighborhoods. Die puberale grapnummers hebben plaatsgemaakt voor serieuzer materiaal, zoals ‘Ghost On The Dancefloor’ en ‘After Midnight’. Met indrukwekkende lyrics over onzekerheden (in relaties), zoals het volgende stuk uit het laatstgenoemde nummer: “I can't get my feet up off the edge. I kind of like the little rush you get, when you're standing close to death."

Wat echter niet is veranderd, maar juist is versterkt, is het vuur waarmee de band de tracks inspeelt. Memorabele riffs en spetterende drumintro’s vliegen je meer dan voorheen om de oren. Alles aan Neighborhoods wekt de indruk dat Hoppus, DeLonge en Barker volwassen zijn geworden op de punten waar dat echt nodig was. De muziek is zelfs spannender, met hier en daar een experiment met toetsinstrumenten en onconventionele ritmes. En dan is er nog dat donkere dekzeil dat over de meeste tracks getrokken is. Boosheid over de ridiculisering van de afgelopen jaren. Vooral in ‘Natives’ hoor je dat de band geen vrede heeft met het stempel ‘lachertje van de jaren negentig’, dat het zo vaak opgedrukt krijgt.

Niet ieder nummer op Neighborhoods is even sterk. Vooral ‘Wishing Well’ en ‘MH 4.18.2011’ wekken weinig indruk. Het merendeel van het album is echter beresterk. Neighborhoods is een geslaagde comebackplaat en de beste cd van de band tot nu toe. Al die volwassenen die het album niet willen beluisteren, omdat ze niet meer de jongetjes zijn die ze tien jaar geleden waren, moeten Neighborhoods toch maar eens opzetten.
Recensent:Randy Timmers Artiest:Blink-182 Label:Universal
The Horrible Crowes - Elsie

The Horrible Crowes - ElsieBrian Fallon zit niet graag stil. In 2010 bracht hij met zijn collega’s van...

Zola Jesus – Conatus

Zola Jesus - Conatus Met haar uiterst indringende, opera geschoolde stem als voornaamste wapen,...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT