De plaat is geen live-album maar een verse, twaalf nummers tellende beukplaat. Bij de eerste luisterbeurt komt de band Nickelback meteen in de gedachten bovendrijven. Niet geheel vreemd, aangezien zij ook uit Canada afkomstig zijn. Nickelback wordt echter geteisterd door commentaar over hun clichématige ballades, terwijl hun echte rocksongs (die toch echt de meerderheid uitmaken) geen groot bereik weten te halen. Het feit dat Jonas & The Massive Attraction aankondigde meer richting een moderne pop-/rocksound te gaan, wekte dan ook wat lichte bezorgdheid op.
Gelukkig weten de eerste tracks de stevige lijn van voorloper Big Slice door te zetten. De plaat gaat dampend en stampend van start met ‘Ultimate Low’, gevolgd door ‘Riot’, een nummer wat niet zou misstaan in een documentaire over gewelddadige demonstraties. Met het liefdesliedje ‘Cover Me’ zakt het tempo wat in en het duurt tot halverwege de plaat totdat er weer wat heftiger werk langskomt. Ook vanaf dat punt halen ballades als ‘Good Life’ de vaart uit de plaat. Ondanks dat het geen slechte nummers zijn, leidt het wel wat af.
Daarom is het fijn dat de band zich met ‘Fire It Up’ net voor het einde nog even herpakt. Het is duidelijk dat Jonas & The Massive Attraction een plaat heeft gemaakt waarop veel meer aandacht is voor popliedjes, geschikt voor de radio. Dat ze hierbij goed kijken naar hun grote broer Nickelback is niet erg. Wel is het te hopen dat ze zich ook wat van hun zwaardere kant blijven laten zien.
.jpg)
Larry & His Flask - By The LamplightAangezien het de laatste jaren steeds moeilijker word om echt met...
-1.jpg)
Edenbridge - The Bonding Edenbridge loopt, zonder dat je er erg in hebt, al weer vijftien jaar mee....