VERSLAG: Sziget

Sziget 2006, dag 7

De eerste act van vandaag is Living Colour, een band uit de VS die het genre cross-over heel goed neerzet. De mix van vele genres, weten ze zeer professioneel te brengen. De duidelijk te horen invloeden van Jimmi Hendrix en Led Zeppelin zwepen het publiek flink op. Kortom een professioneel uitgevoerde, enthousiaste performance met gitaargeluiden waar je U tegen zegt.

Een half uur later komt de grote punkheld uit de jaren '70 met zijn gang het podium op: Iggy Pop & The Stooges. Deze mannen hebben al flink wat platen op hun naam staan en zijn na al die jaren nog steeds hard rockend. Nou ja, Iggy doet in ieder geval zijn best. De rest van de band is zo statisch als wat. Toch is het rock-gehalte zeker nog flink op peil. Frontman Iggy verzoekt het publiek dan ook om op het podium te klimmen en met hem mee te dansen. Een paar gasten springen het podium op, maar de security weet de meerderheid te stoppen. Een leuke set met wat aardige hits, maar gaaf? Nee. Het is tijd voor ze om het bijltje erbij neer te leggen.

Op het lokale podium, de Szin Stage, speelt het Hongaarse From Ashes Rise. Een technische metalcore band. Ondanks dat er maar honderd man staat te kijken, geven ze een erg vermakelijk, energiek optreden. Deze mannen verdienen echt meer.
Ondanks dat is Sziget natuurlijk een erg goed festival voor jong Hongaars talent dat een podium nodig heeft om zich te kunnen bewijzen voor een groter publiek dan in de lokale kroeg.

En dan is het einde van het festival aangebroken. Dit jaar mag The Prodigy de vermoeiende, maar zeven geweldige dagen gevuld met bier, plezier en bands, afsluiten. Deze bigbeat act heeft zichzelf al lang geleden in de muziekwereld gevestigd met hits zoals 'Firestarter' en 'Smack My Bitch Up'. Opvallend is dat ze hun grote hits al tijdens het eerste kwartier afraffelen. Het geluid (waar ik sta) is erg schel en zonder diepte, terwijl dit bij de bastonen van The Prodigy wel erg belangrijk is. Vooraf hoorde ik verhalen dat The Prodigy een ijzersterke liveshow heeft, maar dit valt mij alles mee. Wat mij betreft is er te veel doelloos gejoel om het publiek op te jutten en te weinig echte prestatie op het podium. Het is leuk om alle hits voorbij te horen komen en dat de voorste rijen compleet uit hun dak gaan, maar ze zetten hier voor mij niet iets neer waar ik met een glimlach op terug kan kijken. Zo is The Prodigy een teleurstellende afsluiter van verder een geweldig Sziget!