Met respect voor de artiest en de moeite die zij erin hebben gestoken; als je “beautiful” doorstreept, dan is dat best een treffende typering. Lullig om te schrijven, zeker als je weet dat dit album gemaakt is op een turning point. Beide bandleden beseften dat ze toch niet verliefd op elkaar waren, maar gewoon als vrienden verder zouden leven. Alsof dat niet genoeg was, pakten ze ook, met succes, hun drinking habit aan.
De vrij korte nummers (gemiddeld rond de twee minuten) zijn te herhalend en missen echte instrumenten. Neem openingsnummer ‘Cry Mfer’: de eightiesachtige beat met loopje is op zich wel lekker, maar het gaat vervelen wanneer dit in dertig seconden al twintig keer herhaald is. In ‘Yea’ zijn twee lijnen te horen: een elektronisch geklingel en een elektrische gitaar die daar dwars tegenin speelt. In ‘Baby I’m The Man’ is de elektronische apparatuur ingewisseld voor een akoestische gitaar. Dat is echter van korte duur, in ‘Breathe You’ en later bij ‘I Can’t Dance Part 2’ is ook nog de stemvervormer ingezet, waardoor het klinkt als computermuziek. Misschien is de stemvervormer logisch. Konigsberg zit er wel eens naast. Op de meeste nummers is haar zang vrij schel.
Wat over blijft, zijn drie nummers die wel te beluisteren zijn. Het zachte indienummer ‘One Tree Hell’. Het bluegrass geïnspireerde ‘Pretty You’ en het rockende ‘I Should Have Never Generated You’. De rest van de plaat bevat te veel herhalende riedels. Het lollypopgehalte van de plaat is te hoog. Nee, het zou niet mijn idee geweest zijn om deze muziek op te zetten.
Ibibio Sound Machine - ElectricityHet Londense collectief Ibibio Sound Machine werd in 2010 opgericht door...
Kaina - It Was A Home Dat we na Next To The Sun , haar debuut van twee jaar geleden, meer zouden...