RECENSIE: Cass McCombs - Wit's End

Cass McCombs – Wit’s End
2011-05-20 Wie denkt dat singer/songwriter-muziek saai is, kent Cass McCombs niet. De alom geprezen troubadour uit California heeft al vijf lp’s en één ep uitgebracht en maakt nooit twee keer hetzelfde album. In 2009 piekte hij qua populariteit door met Catacombs in menig jaarlijstje te belanden. Maar zoals je van McCombs mag verwachten, is de romantiek van een nummer als ‘Dream-Come-True-Girl’ in zijn muziek anno 2011 in geen velden of wegen meer te bekennen. Met album zes heeft Cass de duisternis opgezocht. Het resultaat is het sombere, maar prachtige Wit’s End.

De kracht van Wit’s End zit volledig in de sfeer die gedurende acht lange nummers aanhoudt. Het is een troost-album voor de eenzame luisteraar, niet somber genoeg om iemand met een depressie naar de brugrand te duwen, maar zeker ook niet opgewekt genoeg om er echt vrolijk van te worden. Albumopener ‘County Line’ is de perfecte binnenkomer, die een dikke streep onder deze omschrijving zet. Het is een zielig lied over onbeantwoorde liefde, maar het wordt zo zoet gezongen dat het er vooral op lijkt dat McCombs zich erbij heeft neergelegd. Dat is Wit’s End: troost minus de illusie dat het allemaal wel goed gaat komen. Zo overduidelijk somber en hopeloos, dat je rust vindt in de zekerheid die wordt geboden.

Met zo’n omschrijving weet je al dat Wit’s End geen makkelijk album is. Het is zware kost en dat begint al bij de structuur van de nummers. Tracks als ‘Buried Alive’ en ‘Saturday’ zijn prachtig en zitten vol kleine, bloedmooie nuances. Maar aan veel luisteraars zullen deze onopgemerkt voorbij gaan, omdat deze nummers vlak voor de grens van eentonigheid pas bijzonder worden. Echte refreinen schitteren door afwezigheid. En hoewel er voldoende instrumentale pracht en praal te horen is, bevat Wit’s End geen grootse, indrukwekkende momenten die veel luisteraars wel nodig hebben.

Maar ben je bereid om een diepe duik in de muziek te nemen zonder jezelf te laten leiden door regeltjes, dan is Wit’s End een prachtig album vol betekenis dat per luisterbeurt beter wordt. Een meesterwerk waar je als luisteraar óók de nodige tijd en moeite in moet steken.


Eerdere recensies van Cass McCombs:
- 31-01-2008: Dropping the Writ.
Recensent:Randy Timmers Artiest:Cass McCombs Label:Domino Records
The Pigeon Detectives – Up, Guards And At ‘Em!

The Pigeon Detectives - Up, Guards and At 'Em! The Pigeon Detectives debuteerden in 2007 als één van de vele Britse...

About Group - Start & Complete

About Group - Start & Complete `Supergroepen` verkrijgen deze naam door het samenkomen van muzikanten uit...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT