Op de tweede helft staan wat nummers die iets meer opvallen dan de rest. ‘Cold Vermouth’ heeft als een van de weinige nummers een gitaarloopje wat niet heel wazig klinkt, en dat is wel even prettig tussen al het “lo-fi” gebeuk door. ‘Plane’ is ook wel goed aan te horen, omdat het niet helemaal volgepropt is met nietszeggende akkoordjes of gitaarlijntjes. Iets meer rust en ruimte voor het detail. Dat biedt de kans om daadwerkelijk te horen of er sprake is van goede songwriting. Helaas is ook dit niet echt het geval en blijft het gevoel van een dertien in een dozijn band hangen.
Helaas is de rest van het album een grote waas aan gitaarloopjes die vaak bestaan uit niet meer dan vier noten. Deluxe klinkt nog te veel als een demo waar een heel goede producer voor nodig is om er iets echt goeds van te maken. Hoewel alle nummers op elkaar lijken, is er toch nauwelijks samenhang. Leuk geprobeerd, maar als dit precies is waar de band naar streeft, hoop ik dat ze genoegen nemen met het middelmatige leven van een beginnende band, want hiermee zullen ze nooit echt groter worden.
.jpg)
the Julie Ruin - Hit Reset The Julie Ruin is weer een andere band op het lijstje van punkrockicoon...
.jpg)
No Man's Valley - Time Travel Een interessant bandje, No Man’s Valley uit Noord-Limburg. Het vijftal...