Het album ziet er wat karig uit door slechts zes nummer te bevatten. Echter is het resultaat langer dan een uur muziek, dit doordat de nummers tussen de tien en twintig minuten duren. Hoewel het viertal zelf al erg sterk is, horen we tevens een aantal gastartiesten. Zanger/Gitarist Daniel Gildenlöw (Pain of Salvation) en zangeres Petronella Nettermalm (Paatos) komen gezellig langs.
Helaas is de lange duur niet voor elk nummer positief. Zo is ‘The Show’ meer intermezzo en outro, dan een echt nummer. Wanneer je de eerste drie minuten zou pakken was het overigens een geweldige opener geweest. Ook de twintig minuten durende ‘Real’ kan helaas niet de concentratie blijven trekken. Dit door de vreemde opbouwingen en rustige fluitstukken die het nummer domineren.
Progressieve muziek is momenteel erg populair, toch zal ik aanraden Ephrat niet te snel mee te pakken. Het is een erg experimenteel en extreem voorbeeld uit de genretak. Mocht je echter een stuk bekender zijn in het genre of heel wat aankunnen, dan is No One’s Words zeker iets om in je kast te hebben staan. Lekker genieten van de muziek door de woonkamer, want live zul je het niet snel treffen. De groep heeft tot op heden nog enkele keer opgetreden.
Pete Greenwood - SirensDe zielen van Gram Parsons en Nick Drake waren opzichtig rond op Sirens ,...
CSNY (Crosby, Stills, Nash and Young) - Déjà Vu Live Er zijn een paar onderwerpen die het beste in muzikanten naar boven kunnen...